سنگ صبور

امروز دلم گرفته بود اومدم به وبلاگ قدیمیم سری زدم  یادش بخیر روزهای قشنگی بود تازه

اومده بودم سر کار تازه وبلاگ نویسی یاد گرفته بودم با هم کارم باهم بودیم  کورس میذاشتیم سر

 نظرات بیشتر اون که رفت منم دیگه دستو دلم به نوشتن نرفت تازگی ها توی وبلاگ یکی دیگه

مطلب میذارم

دیگه اینجا متروکه شده دوستای قدیمی دیگه بهم سر نمیزنن

جاي تعجب ندارد كه گاهي نوشته هايم غمگينند !!!

وجودم غمگين تر از آنها .....

ديگه حتي حوصله جنگيدن با خاطراتم را هم ندارم .... !!!

توانش را نيز ....

راستي ، اگه همين دلخوشي لعنتي هم نبود ، ديگه تنهايي و خلوت برايم چه مفهومي داشت !!!!

دلم می خواد دعا کنم اما نمیشه

حتی خدا دیگه جوابمو نمیده

خداجونم یه کاری کن نگو نمیشه

بهم نگو گناه من واسه کی بوده

نگو که اشتباه من واسه چی بوده

دوسش داشتم دوسش دارم قد نفسهام

بدون اون نمی تونم من خیلی تنهام

چه کردن ادما با روزگارم

چه کردم با خودم درمون ندارم

از کوچه های حادثه به آرامی می گذرم ، با دستهایم چشمانم را محو می کنم تا ببینم آن کوچه بن بست تنهایی عشق را...

دلم عجیب هوای دیدنت را کرده است ، دستانم را کمی کنار می زنم و از لا‌ به لا‌ی انگشتان لرزانم نیم نگاهی به گذشته ناتمامم می اندازم ، چیز زیادی نیست و از من نیز چیزی نمانده است جز آیینه زلا‌لی که از آن گله دارم که چرا حقیقت زندگی را از من پنهان کرد... !؟ و تو ای سنگ صبور لحظه لحظه های عمر کوتاه من ، چقدر

بی کس و تنها ماندی ! جواب صفحه های سفیدت را چه دهم که من نیز بی وفایی را از زمانه آموختم.

می دانم دلت آنقدر بزرگ و دریایی است که مرهم زخم های بی کس ام باقی بمانی و یک امشب دیگر را با من تا سحرگاهان همنوا شوی.

به سراغت نیامدم چون روح باران زده شیدای روزهای آشنایی گرفتار تگرگی بی پایان شد و اینگونه سیلا‌ب عشق در مسیر طغیان آمال و آرزوهایم تبدیل به سرابی شد.

نبودی تا ببینی که چگونه غزل در تاب یاسمن تب کرد و تا صبح نالید ، نبودی تا ببینی که آسمان چه بی قرار و معصومانه اشک می ریخت و تن سرد مرا نوازش می کرد ، نبودی تا ببینی که چگونه چشمانم در انتظارت ماند و نیامدی...

تو خود گفتی که دنیا فدای تو و چشمانت ، تو خود گفتی آبیِِِ آرامشِ دریا فدای نگاهت ، تو خود گفتی سرخی آتشین شقایق ها فدای قلب کوچکت...

حالا‌ از آن حرفهای رنگین اثری نیست و تمام آبی ها و قرمزها برایم رنگ باخته اند ، از تو نیز به خاطر دو رنگ بودنت شکوه ای ندارم ، چون دیگر دنیا برای من بی رنگ است!

و اما باز هم تو ای حریم پاک و بی آ لا‌یشم! می خواهم ترکت کنم و هیچ گاه به سوی صفحه های قلم خورده ای که خود بر رویت حک کردم ، باز نگردم . شاید اینگونه مجبور نباشی دستهای سفیدت را به زیر چکه های دلتنگی ام بگیری و له شوی و گیسوانم را بر تن لطیفت احساس کنی.

لحظه ، لحظه ای است جادوئی... ! در کنج خلوت این اتاق دستهای دختری ، آرام صندوقچه ای را مهر می کند و زمزمه ای در زیر لب دارد . نوایش ضعیف نیست اما هیچ کس نمی تواند بفهمد او چه می گفت و دیگر نمی گوید...

دیروز تولدم بود

هیچ کسی برام تولد نگرفت

هیچ کس بهم تبریک نگفت

یه تولد غریب

چی می شد من به دنیا نمی اومدم

وجود من هیچ اهمیتی واسه

هیچ کس نداره

دلم برای خودم می سوزه

دلم به اندازه تمام روزهای پاییزی٬ گرفته است...

 آسمان چشمانم به اندازه تمام ابرهای بهاری٬ بارانی است...

قلبم انگار به اندازه سردترین روزهای زمستانی، یخ زده است...

اما وجودم در کوره داغ تابستانی می سوزد...

چه چهار فصلی است سرزمین دقایق من......!!!!!!!

عید همه مبارک

امید وارم سال خوبی داشته باشید

خیلی وقته دیگه ننوشتم نه تو وبلاگم نه تو دفتر خاطراتم روزگار سختی بهم گذشت

واسه موندنم به اب و اتیش زدم موندم ولی دردسرام تموم نشد

هر روز یه نفر واسم فتنه و درد سر درست میکرد

من هیچ تقصیر و گناهی نداشتم ولی

همه گناه ها گردن منو می گرفت

روزگار بهتر از این نمیشه

رسم زمونست کاریش

نمیشه کرد ولی

تصمیم

گرفتم

دوباره

وبلاگمو

اپ

کنم

بعد از رفتن دوستم

 من هم باید غزل خدا حافظی رو بخونم

از تمام دوستایی که منو همراهی کردن ممنونم

شاید این اپ اخری باشه و دیگه اپ نکنم

دلم واسه همه دوستام تنگ میشه

اصلا حالم خوب نیست

 دل تنگم

این اپ رو تقدیم به بهترین دوستم میکنم

 کسی که بعد از رفتنش خیلی دلم واسش تنگ میشه

ولی امید وارم هر جا باشه

 روزگار بر وفق مرادش بگذره

رفتی و ازم گرفتی اون نگاه آشنا تو

واسه من گاهی گذاشتی التهاب لحظه ها تو

حالا من تنها نشستم با نوای بی نوایی

چه غریبم بی تو اینجا

گل من منو نرنجون که من عاشق تو هستم

                                       اون نگاه رو نگیر از من که چشاتو میپرستم

    منو هی نده عذابم که نداره سود و حاصل

                                       عزیزم یه روز میفهمی که تو بد کردی به این دل

                از تو دلخورم که رفتی       از تو دلخورم که نیستی

                از تو دلخورم که ساده       دل من رو تو شکستی

                از تو دلخورم که رفتی       از تو دلخورم که نیستی

                از تو دلخورم که هرگز        قدر من رو ندونستی

    گل من دلم رو نشکون، کسی رو جز تو نداره

                                       طفلکی دیوونهُ توست ، واسهُ تو بیقراره

    نگیر از من خنده هاتو که میمیرم به یه لحظه

                                       به خدا کشتن این دل به یه دنیا نمی ارزه